‘Reiziger, er is geen weg, de weg ontstaat in het gaan’ – Machado. Sommige dingen zijn te vaak gezegd op te veel verschillende manieren om nog echt indruk te kunnen maken – en toch. Ontkennen dat de gedachte er is, de vraag naar de richting, is onzinnig. Gisteren nog: we schroefden de borden die aangaven waar de schapen staan van de kapstok, om er weer een jas aan op te kunnen hangen. Dat dit verder niemand iets zegt, neemt niet weg dat het een waarheid is die me richting gaf.
Wie stuk is, kan wel een pijl gebruiken. De boog mag dan in reparatie zijn, soms is het al voldoende de punt met je voet een duwtje te kunnen geven, haalt dat het stokken uit de ademhaling en halen we zo het einde van de dag.
Wie schuld heeft, dat moet nog blijken. Ik weet zo zeker dat ik het ben, de wereld is het vooralsnog niet met me eens want ik werd weer wakker vanochtend en ik ademde nog. Hard, zacht, raspend, toch weer zacht. Jij bent er niet.