Auteur: corine

ik heb het tegen jou. Je wacht al zo lang. Inmiddels ben je weer wat verder verhard, volledig geplastificeerd zelfs als het tegenzit. Het goede nieuws is: het zit niet tegen. Het zit ons mee. Het leven lacht ons toe, durf ik met jou te stellen, maar ik roep het zonder tijd te verliezen want… Lees verder Ja hallo,

‘Reiziger, er is geen weg, de weg ontstaat in het gaan’ – Machado. Sommige dingen zijn te vaak gezegd op te veel verschillende manieren om nog echt indruk te kunnen maken – en toch. Ontkennen dat de gedachte er is, de vraag naar de richting, is onzinnig. Gisteren nog: we schroefden de borden die aangaven… Lees verder Pijl

Ze zochten een middag, toen een avond, het werd een dag. Een hele nacht was ze weg, en degenen die haar zochten besloten dat ze wel gevlucht moest zijn, of opgegeten, of wat er met je gebeurt als je onvindbaar blijkt of wenst te zijn. Niemand had het idee gehad om onder de blauwe emmer… Lees verder Stil

Die puzzelstukjes hebben nooit veel kans van slagen zolang ze lukraak naar me toegesmeten worden. Jij pakt ze één voor één op en legt ze voor me neer, kijkt me aan met je lachdroeve ogen en duwt me om, je duwt tot ik precies voldoende tegenwicht bied. Dan laat je los. Het schemergebied waarin we… Lees verder Puzzel me

Je armen, je vingers die steeds schuiven over het tafelblad, als je verhalen dat nodig hebben – er zijn zoveel verhalen, en alle verhalen hebben dat nodig, ze wijzen, ze duiden, ze verhullen de onrust in je armen. Het harnas draag je te lang, er zit een rits op de rug zeg je me, ik… Lees verder Ik blijf je zien

is wat ik dacht toen ik je zag, toen ik aan je dacht, toen ik weer aan je dacht, toen ik me voorstelde hoe je loopt, hoe je me aanraakt, hoe je me. Hoe ik je niet nodig heb, hoe ik beter af ben, hoe ik heus wel. Stop. Hoe ik heus wel stop, uiteindelijk,… Lees verder Stop dan,

De beste manier om weg te gaan, is op te staan, de deur te openen, de straat te groeten en niet meer om te kijken. Niet eens een halve draai maken, zeggen ze, hou die blik vooruit, de enige richting is vooruit. Alles klinkt zo logisch. Alles klopt in de ogen van de ander. En… Lees verder Weg

Altijd dat idee elders te moeten zijn, de onrust in de kladden, er is geen medicijn geen ander medicijn dan te sterven in de handen van goede ideeën. Ze dromen is soms al genoeg, zeg jij, maar al droom ik de wereld ik kan er niet op lopen, niet zonder stalen neuzen dan toch. En… Lees verder Draai

Schreeuwen in een glas, het handmatig kneden van te hard deeg. Een hond in huis halen. Hardlopen met klassiek, hardlopen met AC/DC in je oren. Een kapsel nemen. Benoemen wat je verbloemen wil, zeggen wat je kan. Fluisteren waarin je faalt, en dan hopen, dat iemand je ophaalt. De pijn die nergens heen kan.

Nooit meer grietepiet ‘De afgelopen dagen, weken hebben Trean, Sjors en ik veel nagedacht en gepraat over het wonderlijke fenomeen Tante Riet. Hoe ze stiekem een enorme rol speelde in ons leven, en hoe we dat voor een groot deel voor lief hebben genomen. Voor lief, omdat ze lief voor ons was, voor lief, omdat… Lees verder T. Riet